We kwamen bij loonbedrijf Verhelst uit Kluisbergen terecht door een oproep van Thibau Lambrecht. Hij is op zoek naar onderdelen om de hakselaar van zijn grootvader aan moeders zijde, Johan Verhelst, te restaureren.
Thibau Lambrecht zit in het zevende specialisatiejaar Landbouwmechanisatie aan de Tectura- school in Gent. Voor zijn eindwerk werd begin dit schooljaar onder impuls van een leerkracht het idee uitgewerkt om de oude maïshakselaar van zijn grootvader Johan Verelst te restaureren. Deze stond al jaren overdekt gestald in een hoek van de machineloods onder een dikke laag stof. Na een dag poetsen was deze terug toonbaar. Het gaat om een zelfrijdende Laverda-veldhakselaar type TA 150 van bouwjaar 1975.
Restauratieproject in kader van eindwerk
De Italiaanse fabrikant ontwikkelde dit model in samenwerking met een ander bekend Italiaans bedrijf, namelijk Gallignani. Laverda baseerde zich voor de ontwikkeling van deze hakselaar op het onderstel van hun M 150-maaidorser. Gallignani leverde de hakselunit en een tweerijige maïsbek. De machine kwam in 1973 op de markt.
Er is het verlangen om de machine terug in orde te krijgen en om ermee te rijden tijdens de Werktuigendagen in Oudenaarde in september dit jaar. Er ontbreken echter nog onderdelen die niet meer in de reguliere handel verkrijgbaar zijn.
Welke onderdelen ontbreken er nog?
Thibau: Een slijpsteen voor de messen van de hakselkooi en een maïsbek. Dat mag een twee- of een drierijige uitvoering zijn. Voor de rest heb ik al heel wat benodigde onderdelen gevonden, zoals een nieuwe stuurcilinder. Pepe had zelfs nog nieuwe riemen liggen, die we terug gemonteerd hebben én we hadden zelfs nog 4 werkplaatshandboeken over de machine. Johan: We hebben meer boeken dan wisselstukken (lacht).
Hoe komt het dat de originele maïsbek er niet meer bij is?
Johan: Destijds is de maïsbek eraf gehaald om er een coupe op te monteren om gras of bladkolen mee te maaien, ook zwadmaaibord of natte grascoupe genoemd. We hadden toen zoiets van: die maïsbek gaan we nooit nog gebruiken, aangezien de evolutie in de landbouwmechanisatie volop bezig was en er altijd bredere maïsbekken kwamen. Ooit is dus die originele maïsbek op het bedrijf weggegaan…
Zijn er geen mogelijkheden om een replica te bouwen?
Johan: Als je restaureert, moet het echt zijn, authentiek, geen nabouw! Wat het plaatwerk of de carrosserie betreft, zouden we dat nog wel zien zitten om te doen. Wat het aandrijfgedeelte betreft, vind ik dat echter niet direct haalbaar om dat zelf te doen.
Hoever sta je al met de restauratie?
Thibau: We zijn eigenlijk al goed opgeschoten. Het volledige hakselaggregaat is nagenoeg in orde. We zijn de hakselkooi terug aan het monteren, er zijn nieuwe snijmessen en er is een nieuw tegenmes. De invoerrollen en tandwielkasten zijn gereviseerd. De uitwerppijp is nog goed. We zijn blij dat de machine al die jaren binnen heeft gestaan en dat het plaatwerk niet verroest is.
Lees het volledige verhaal op: https://www.landbouwleven.be/21958/article/2025-03-16/thibau-lambrecht-zoekt-onderdelen-om-pepes-hakselaar-te-restaureren